Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Μαθήματα ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ


Ήταν πρωὶ κι ο καινούργιος ήλιος λαμπύριζε χρυσαφένιος
πάνω στους κυματισμοὺς μιας ήρεμης θάλασσας.
Ένα μίλι απ᾿ την ακτή, μιὰ ψαρόβαρκα έπαιζε με το νερό,
και το σύνθημα να μαζευτεί το σμήνος για πρόγευμα
πέρασε σαν αστραπὴ στον αέρα,
και τότε ένα σύννεφο απὸ χίλιους γλάρους
ήρθε να παλέψει πονηρὰ για να εξασφαλίσει
κάποια κομμάτια τροφής.
Άρχιζε μιὰ καινούργια μέρα γεμάτη δουλειά.
Πολὺ πιὸ πέρα όμως, ολομόναχος,
πετώντας μακριὰ απ᾿ τη βάρκα και την ακτή,
ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρος συνέχιζε τις ασκήσεις του.
Απὸ ύψος εκατὸ πόδια, ψηλὰ στον οὐρανό,
χαμήλωσε τα παλαμωτά του πόδια,
σήκωσε το ράμφος του και πάσχισε να επιβάλει
στα φτερά του μιὰ οδυνηρή,δύσκολη, στριφτὴ καμπύλη.
Μιὰ τέτοια καμπύλη του επέτρεπε να πετάξει
με μικρὴ ταχύτητα και τώρα πετούσε όλο και πιὸ αργὰ
ώσπου ο άνεμος έγινε ένα ψιθύρισμα στο πρόσωπό του,
ώσπου το πέλαγο στάθηκε ακίνητο κάτω.
Στένεψε τα μάτια του σε εντατικὴ αυτοσυγκέντρωση,
κράτησε την ανάσα του, με δύναμη θέλησε να δώση...
ένα... ακόμα... εκατοστό... κλίσης... στην καμπύλη.
Ύστερα τα φτερά του ζάρωσαν, έχασε τον έλεγχο κι᾿ έπεσε.
Οι γλάροι, όπως ξέρετε, δεν χάνουν ποτὲ τη σταθερότητα,
δεν χάνουν ποτὲ τον έλεγχό τους.
Να χάσουν τον έλεγχο της πτήσης τους είναι γι᾿ αὐτοὺς ντροπή,
είναι εξευτελισμός.
Ὅμως ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρος, πού δίχως ντροπὴ
άπλωσε ξανὰ τις φτερούγες του
πετώντας στην ίδια κείνη τρεμάμενη δύσκολη καμπύλη –
όλο και πιὸ αργά, πιὸ αργὰ και πάλι χάνοντας τον έλεγχό του –
δεν ήταν ένα κοινὸ πουλί.
Οι περισσότεροι γλάροι δε νοιάζονται να μάθουν παρὰ μόνο
τα πιὸ βασικὰ πράγματα για το πέταγμα —
πως να πετούν απ᾿ την ακτή στην τροφή τους και πίσω πάλι.
Για τους περισσότερους γλάρους σημασία δεν έχει το πέταγμα,
αλλὰ το φαγητό.
Για τούτον, όμως, το γλάρο σημασία δεν είχε το φαγητό,
αλλὰ το πέταγμα.
Πάνω απὸ κάθε τι άλλο,
ο Ιωνάθαν Λίβινγκστον Γλάρος
αγαπούσε να πετάει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σελίδες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Χανιά, Κρήτης, Greece
Ζωή είναι αυτό που μας συμβαίνει όταν εμείς είχαμε κάνει άλλα σχέδια. Καλώς ήλθες. Χαρά μου η παρουσία σου,γιατί τίποτα δεν αξίζει στη Ζωή αν δεν μπορείς να το μοιραστείς.Ίσως νιώσεις αμήχανα μαζί μου γιατί θ'ανακαλύψεις τον εαυτό σου κάπου εδώ μέσα.Κράτησε δυνατά αυτό που θα νιώσεις , κι'ύστερα φτάσε όπου δεν μπορείς !

Αναγνώστες